Jednym z konsultantów w czasie trwania zdjęć był Keni Thomas - w 1993 roku wziął on udział w bitwie o Mogadiszu, przedstawionej w filmie "Helikopter w ogniu".
Początkowo rolę Julie Moore miała zagrać Faith Hill.
Rolę majora Crandalla odrzucił Denis Leary. W postać wcielił się ostatecznie Greg Kinnear.
Gdy pułkownik Moore odmawia nocą modlitwę nad ciałami poległych żołnierzy, ciała w torbach oddychają.
Na przyjęciu pożegnalnym żołnierzy śpiewana jest piosenka "Hold On, I'm Coming" zespołu Sam & Dave. Ta piosenka została jednak wydana w marcu 1966 r., czyli dopiero po wydarzeniach zawartych w filmie.
Joe Galloway używa aparatu fotograficznego Nikon, model F Photomic FTN, który pojawił się w sprzedaży dopiero we wrześniu 1968 r., czyli prawie 3 lata po wydarzeniach w filmie.
Na początku filmu francuscy oficerowie mają białe nakrycia głowy. Ten kolor był i jest noszony tylko przez kaprali i niższych rangą. Legioniści powyżej kaprala, w tym oficerowie, noszą ciemnoniebieskie nakrycia głowy. Poza tym, w filmie francuscy żołnierze noszą berety oznaczeniem po lewej stronie swojego czoła, w rzeczywistości noszą je oznaczeniem z prawej strony czoła.
Podczas gry w baseball, Crandall, chcąc zdobyć bazę, rzuca się na ziemię i brudzi swoje ubranie. Następnie zauważa pułkownika Moore'a i próbuje mu zasalutować. Wówczas nie ma już jednak śladu piachu na ubraniu, a koszulka majora jest idealnie czysta.
Gdy pułkownik Moore nakazuje wykonać pierwszy zrzut bomb na pole walki, samoloty i helikoptery pojawiają się i rozpoczynają atak, zanim operator radia skończył podawać namiary do ataku.
Gdy rozbija się śmigłowiec, tuż przed uderzeniem w ziemię widać ujęcie z kabiny pilota i śmigłowiec kręci się dookoła własnej osi. Gdy zmienia się ujęcie kamery na zewnętrzne, śmigłowiec nie wiruje, lecz spada prosto na ziemię.
Gdy pułkownik Moore spotyka się pierwszy raz z pilotem Crandallem, częstuje go piwem. Gdy Crandall wyciąga rękę po piwo, ma na obu dłoniach rękawice. W następnym ujęciu rękawice pojawiają się w kieszeni, a w dłoni pilota pojawia się otwieracz.
Gdy pułkownik Moore wprowadza się do nowego mieszkania, cała rodzina rozładowuje samochód. Mała dziewczynka ciągnie po zmieni dużą zieloną torbę, następnie Moore zabiera z samochodu dwie zielone walizki i jedną czarną. Kilka ujęć później walizki są z powrotem w samochodzie, a dziewczynka, która dociągnęła torbę już pod schody domu, znowu jest obok samochodu razem z tą samą torbą.
W ciągu całego filmu maksymalnie widać 6 śmigłowców desantowych jednocześnie, ale w jednej ze scen pierwszego desantu, gdy śmigłowce "wlatują w kamerę" jest ich aż 16.
Gdy fotograf pomaga nieść poparzonego żołnierza, łapie go za nogi i rozpadające się ciało odsłania kości. W następnych scenach nogi nie są uszkodzone.
W pokoju dziecięcym, w scenie, gdy Moore całuje swoje pociechy na dobranoc, widać kask do baseballa pochodzący z czasów znacznie późniejszych, niż te, w których rozgrywa się akcja filmu.
W scenach, w których helikoptery ladują i odrywają się od ziemi, prędkość obrotowa turbiny wyraźnie się zwiększa i zmniejsza, jak przy uruchamianiu i wyłączaniu silnika. W rzeczywistości, gdy silnik pracuje przez cały czas, prędkość obrotowa (rpm) jest zbliżona, niezależnie od tego, czy maszyna ląduje czy się wznosi.
Napisy końcowe zaczynają się od słów: "With special thanks to: (...) And the 3RD Ranger Training Battalion..." (Specjalne podziękowania dla (...) Trzeciego Batalionu Treningowego Rangersów). Nigdy nie istniał oddział o takiej nazwie. Sformowano 3RD Battalion czy 4TH Ranger Training Battalion, ale nie - 3RD Ranger Training Battalion.
Film był kręcony w Castle Green (Pasadena, Kalifornia, USA), Columbus i Fort Benning (Georgia, USA), Fort Hunter Liggett i Morro Bay (Kalifornia, USA).
Gdy pułkownik Moore nadaje sygnał "Broken Arrow", z lotniskowca startują samoloty A-6 Intruder. Zdjęcia te pochodzą z materiału nakręconego do filmu Lot Intrudera (1991). Samoloty te zostały wycofane z użycia długo przed kręceniem filmu, dlatego konieczne było skorzystanie z archiwalnego materiału.
Nakręcono 150 godzin zdjęć do filmu. Oglądanie tego materiału zajęło ekipie montażowej 6 dni i nocy.
Film miał pierwotnie mieć premierę w 2001 roku, ale projekt został wstrzymany, by Chris Klein (por. Geoghegan) mógł dokończyć udział w "American Pie 2".
Na początku filmu, gdy akcja przenosi się do Wietnamu, na znaku informacyjnym widnieje napis "Garry Owen". Mianem Garryowen (pisanym razem) nieoficjalnie określa się 7. Pułk Kawalerii Stanów Zjednoczonych, ten sam, którym w Wietnamie dowodził podpułkownik Moore.
Steve Bartkowicz, jeden z inżynierów dźwięku w tym filmie, podjął szczególny wysiłek, by dowiedzieć się, jak powinien brzmieć sygnał trębacza francuskiego w czasie masakry przedstawionej na początku filmu. Dzięki niemu możemy usłyszeć dokładnie taką melodię, jaką wykonywali w tamtych czasach trębacze we francuskiej armii.
Kręcenie zdjęć trwało od 5 marca do 13 lipca 2001 roku.