Scena pod wodospadem jest dość sensowna i uzasadniona, zwłaszcza z punktu widzenia Sokolego Oka. Tu nie ma miejsca na takie subiektywne pierdoły jak honor. Cora to rozumiała - dlatego pozwoliła mu odejść. W walce nie mieli żadnych szans i skończyłoby się to pewną śmiercią. Podobnie ryzykowny był sam skok - oni jako natywni mieszkańcy tych okolic mieli odrobinę więcej wprawy, niż kobiety wychowane w mieście, na dodatek ubrane w niewygodne suknie. Oddalenie się dawało im możliwość późniejszej próby odbicia kobiet.

Duncan raczej nie był złym człowiekiem - może i wyniosły, ale jego zachowanie to najprawdopodobniej efekt odrzucenia. Sam fakt poświęcenia się tłumaczy wprost, jak bardzo był zakochany. Zdał sobie sprawę, że Cora nie chciałaby go znać tym bardziej po śmierci Sokolego Oka. Możliwe też, że na szybko wykalkulował, że z nim miałaby mniejsze szanse na przetrwanie, niż z Mohikanami.